ikinci izleyişimde filmin ne kadar sıkıcı olduğunu fark ettim. başkarakter hakkında neredeyse hiçbir şey bilmiyoruz. ıssız adam rolünde oynuyor. girdiği diyaloglarda çok yavaş bir bilgisayar gibi tepki veriyor. aşık olduğu kadınla da ve ilişkileriyle de bağ kuramıyoruz. çünkü hiçbir şey yaşamıyorlar. karakterleri tanımıyoruz. adam öyle ki hayatında tanıdığı ve onu beğenen ilk kadını bulmuş gibi tanışmanın üzerinden çok geçmeden büyük fedakarlıklar yapıyor. ne bunun öncesinde ne de sonrasında birbirleriyle düzgün bir şekilde konuştuklarını görmüyoruz. birbirlerini tanımıyorlar.
kötü karakterler çok çocukça tasarlanmış.
sonra ustanın, patronundan para isterken adamı övmesi falan bunlar inanılmaz yüzeysel. çok boş bir film ya. ilk seferinde çok beğenmiştim oysa ki.
çok da karşı olmamak lazım belki de
bu sıralar daha benimsediğim bi şarkı yok.
maybe you got somewhere to be
and i am afraid of what the answer will be
instead, i watch you leave
